.svg)
In een onlangs verschenen rapport van Saxo Bank opperde commodity-expert Ole Hansen, dat beleggers meer aandacht moeten besteden aan de grondstoffenmarkten. Daar lijken de prijsontwikkelingen namelijk een waarschuwingssignaal voor minder rooskleurige tijden.
Dit in tegenstelling tot de aandelenmarkten, waar elke vrees voor wereldwijde groeivertraging wordt weggepoetst met hogere standen op de beursborden. En dat terwijl de Europese economie maar blijft stagneren, in de VS de schuldenberg de pan uitrijst en China al weken ‘closed for business’ is, waardoor volgens Hansen de wereld met de grootste vraagschok kampt sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008/09.
Niettemin richten aandelenbeleggers zich in plaats daarvan alleen maar op de lage renteomgeving en vooral de steun van centrale banken, die onder leiding van de Amerikaanse Federal Reserve en de People’s Bank of China maar enorme hoeveelheden liquiditeit in de financiële markten blijven pompen, waardoor ook slecht nieuws tot goed nieuws is verworden.
Toch laten de grondstoffenmarkten een heel ander geluid horen. Koper bijvoorbeeld, waarvan de prijs – die vaak dient als een belangrijke graadmeter voor de stand van de wereldeconomie – half januari binnen twee weken tijd met ruim 13% daalde. En wat te denken van de olieprijs? Die stortte de afgelopen weken met maar liefst 25% in, onder meer op geruchten dat door het coronavirus alleen al de olievraag uit China met drie miljoen vaten per dag zal afnemen.
Een van de weinige grondstoffen die het echter wel goed doet is goud, wat waarschijnlijk juist de grootste indicator is voor loerend gevaar. Goud is immers de ultieme veilige haven om naar te vluchten en hoewel de prijsstijging van 4,5% dit jaar nog meevalt, is de recordinstroom in door goud gedekte ETF’s van beleggers veelzeggend.
Goud is vanaf begin 2016 al aan een opmars bezig, waarbij de prijsstijging van 50% sindsdien mede, en misschien wel vooral, is ondersteund door de ongebreidelde koopzucht van centrale banken. Zij kochten in de afgelopen vier jaar gezamenlijk al meer dan 2000 ton van het glimmende edelmetaal, waarbij de verwachting is dat er voorlopig ook nog geen einde komt aan hun goudkoorts.
Over het waarom merkte Alistair Hewitt, directeur van de World Gold Council (WGC), onlangs op dat er twee belangrijke factoren zijn die centrale banken ertoe aanzetten om goud te kopen: de buitengewoon verruimende monetaire omgeving waarin we leven (met steeds meer negatief renderende obligaties) en geopolitieke instabiliteit. Volgens hem gebruiken centrale banken goud dus vooral om zich tegen de daarmee gepaard gaande risico’s te beschermen.
Met de recordhoeveelheden aan goud die centrale banken de laatste jaren accumuleren lijkt me de vraag gerechtvaardigd of centrale banken misschien iets weten wat (aandelen)beleggers nog niet weten of niet wíllen weten.
Overigens zei de WGC-topman dit nog voor het coronavirus zijn intrede in de wereld deed. Wat dat aangaat is het opvallend dat zilver dit jaar – anders dan vorig jaar – achterblijft bij de prijsstijging van goud en voor het jaar zelfs een min noteert. Normaal bewegen beide metalen redelijk in tandem, maar er zijn inmiddels analisten die steeds meer aan de monetaire eigenschappen, ofwel de ‘safe haven’ status, van goud’s kleine broertje twijfelen.
Het is bekend dat de vraag naar zilver voor ongeveer de helft industrieel van aard is, waar vooral fotovoltaïsche (zonnepanelen) en elektrotechnische sectoren grote zilvergebruikers zijn. Met China als koploper in beide industrieën, en mede daardoor de op één na grootste ‘zilverconsument’ ter wereld (na de VS), zou het niet vreemd zijn dat een sterke terugval in de Chinese vraag leidt tot aanzienlijk minder wereldwijde vraag naar zilver. Anders gezegd zou het feit dat de prijs van zilver nu zo achterblijft bij die van goud een zoveelste waarschuwingssignaal kunnen zijn voor economisch mindere tijden.
De informatie op deze pagina is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als een individuele aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De beloning van Hein Praats staat/stond/zal niet direct of indirect in relatie (staan) met zijn specifieke aanbevelingen of standpunten. Ondanks het feit dat Topfund alle zorgvuldigheid in acht neemt bij het samenstellen en onderhouden van deze pagina's, en daarbij gebruik maakt van bronnen die betrouwbaar geacht worden, kan Topfund niet instaan voor de juistheid, volledigheid en actualiteit van de geboden informatie . Indien u zonder verificatie of advies gebruikmaakt van de verstrekte informatie, doet u dat voor eigen rekening en risico . Aan de informatie op deze pagina's kunnen geen rechten worden ontleend. Beleggen brengt risico’s met zich mee. Uw inleg kan minder waard worden.
